Quebrantahuesos 2015.

Crónicas, fotos, vídeos y/o tracks de las salidas de ciclismo con la bici de carretera
Avatar de Usuario
anzony
Mensajes: 1976
Registrado: Vie Nov 23, 2012 9:16 am
Ubicación: Badalona

Quebrantahuesos 2015.

Mensaje por anzony »

A finales del año pasado, a mí y unos cuantos btteros màs, nos rondó la idea de hacer la Quebrantahuesos. Lo hablamos y rápidamente decidimos que no perdíamos nada por inscribirnos al sorteo. Así lo hicimos, tal vez pensando que la suerte nos sería esquiva, pero no. Llegó el día del sorteo y nuestros números de inscripción, fueron premiados con el derecho a inscribirse en la XXV edición de la Quebrantahuesos.
Entonces tocaba decidir si nos inscribiamos o no. La decisión fue rápida y las gestiones para buscar alojamiento también (finalmente encontramos un apartamento en Jaca, a escasos 10 minutos de Sabiñanigo).
El día 19 de enero, formalizaba mi inscripción a la prueba. Como siempre, la idea era otra, entrenar fuerte, bajar de peso, llegar con una buena forma a la prueba, pero las circunstancias y el día a día mandan por encima de todo y hasta principios de marzo no pude comenzar a rodar con frecuencia. Las semanas fueron pasando y llegó el dia 19 de junio. Un solo día para tomar la salida en Sabiñanigo.
El viernes a mediodía, recojo a Joel en su casa. Toti y Fina (su mujer) se habían avanzado y ya estaban en el apartamento. Allí nos esperaban. El viaje en coche, aunque son algo más de 3 horas y media, agradable. Conversando con Joel, sobretodo, de los nervios que llevábamos encima y de lo que nos esperaba al dia siguiente.
Sobre las 7 de la tarde, llegábamos al apartamento, subíamos bicis y maleta y sin pararnos, nos vamos los 4 hasta Sabiñanigo, a recoger la bolsa del corredor. Entramos en el pueblo, donde desde el primer metro era un hervidero de ciclistas. Ambientazo, las calles llenas de ciclistas con la bolsa del corredor. Aparcamos y nos dirigimos a la feria. Espectacular. Gente y más gente. Carpas con diferentes marcas mostrando sus productos. Decidimos ir a recoger los dorsales primero y ya daríamos una vuelta por la feria después.
Al salir de la carpa, ya dorsales en mano, nos encontramos a Manolito, Anna y un amigo de Manolito. Saludos, preguntas de como iban los nervios, algún consejo y nos despedimos deseándonos suerte y esperando vernos al día siguiente.
Damos una vuelta por la feria, parando en diferentes stands. Compramos algunos productos (básicamente, geles y algún recuperador) pero Joel se queda sin gorra. A esa hora ya no quedaban. Lástima, porque los productos de merchandising eran muy chulos.
Bueno, decidimos irnos para el apartamento, para cenar rápido y preparar las diferentes cosas e intentar descansar lo máximo.
A las 5 de la mañana suena el despertador. Nos ponemos en pie (Joel, se hace el remolón). Desayuno, últimos detalles, cargamos las bicis y nos lanzamos hacia Sabiñanigo. Nervios, muchos nervios…
Entramos en el pueblo y aparcamos rápido. No nos la queremos jugar, entrando para acercarnos a la línea de meta. Descargamos bicis, nos calzamos botas, casco y guantes y nos dirigimos a la línea de salida.
Ya para acceder al cajón, hicimos cola. Aquello parecía la operación retorno de vacaciones. Ciclistas y más ciclistas. Allá donde miraras, un mar de cascos inundaba la zona.
Por fin escuchamos el petardo que anuncia la salida…casi 30 minutos tardamos en poder movernos y pasar el cajón. Joel y Toti, cogen unos metros, pero no intento acercarme a ellos. Sé que ellos tienen su carrera. Yo la mía…

Por fin, puedo calarme y pedalear por las calles de Sabiñanigo. Antes de salir del pueblo, ya entablo conversación un un canario muy simpático y dicharachero…jejeje. Me pregunta por la gua gua…y yo le digo que es muy pronto para pensar en coger el bus. Vamos conversando y así bajamos tensión y nervios. Salimos del pueblo y enseguida cogemos la autovía hacia Jaca. Es muy fácil rodar a pesar de que pica hacia arriba. Me sorprendo, al mirar el Garmin, porque a pesar de que iba rodando en paralelo con el canario y sin ir en grupo, veo que rodamos a 40 km/h con una facilidad pasmante. Incluso dejando de dar pedales.
Vamos pasando los kilómetros. Pasan grupos, pero yo decido que voy bien, pensando en no forzar y guardar, como he escuchado en tantos documentales y leído en tantos artículos. Guardar y guardar, que esto es muy largo.
En el paso por Jaca, rodamos por debajo de un puente que está a rebosar de gente. Vaya ganas de levantarse e ir a animar. La verdad es que lo viven muchísimo. Allí está Fina; levanto la mano para saludar. La gente grita y da ánimos. Momento ‘gallina de piel’.
Seguimos rodando y en unos pocos kilómetros más, encaramos el primer puerto del día. Somport. Es una subida ligera, pero igualmente voy pensando en guardar y guardar. Así que subo con calma pero con cadencia y más ágil de lo que pensaba. Van pasando los kilómetros. Vamos pasando pueblos, donde la gente está en la calle. Gritan tu nombre, “Vamos Antonio”…como saben mi nombre? En seguida me acuerdo que está en el dorsal…jajaja.
Estación de Canfranc. Hasta aquí ligero y como ya había leído, a partir de aquí se endurecia un poco, pero muy llevadero.
Primer avituallamiento. Paro a coger un trozo de platano y rellenar bidones. Sigo hacia arriba. Los kilómetros pasan y enseguida corono el alto de Somport. Otro momento, de los muchos del día, de emoción. Gente dándote animos, como si fueses un profesional. Hay que vivirlo. Te da un chute de energía inigualable.
Paro arriba, me pongo el cortavientos y para abajo. Bueno, primer descanso, pero ya pensando en el segundo puerto. El Marie Blanque, nos espera.
Bajo suelto, e intento pedalear, para que el musculo no se me agarrote, pero el piñon de 12 no es suficiente. Aun así doy pedales.
La bajada se suaviza y viene un tramo de llano, hasta Escot, pueblo donde nos desviamos para encara el temido Marie Blanque. Yo subo ligero. Sigo sorprendido, pero los primeros kilómetros me noto suelto, pero llega la hora de la verdad. Los últimos 4 kilometros a porcentajes del 10, 11 y hasta 14. Brutal. Que sensación. La verdad es que tuve que echar pie a tierra 4 o 5 veces, para oxigenar las piernas. Aquellos kilómetros fueron brutales, pero como me sentía bien, subo dando pedales, a pesar de que veo a mucha gente caminando. Medio kilometro antes, ya hay gente en las curvas y se empieza a escuchar al gaitero. De nuevo emoción y piel de gallina. Es brutal!! Te da un plus, para dar un poco más y coronar. Segundo puerto coronado. Paro de nuevo, para ponerme el chubasquero. Aquí peco de optimista y pienso que lo podía lograr. Podia finalizar la Quebrantahuesos. Inocente de mí…quedaba lo peor, el juez de Portalet. Por mucho que se diga que si pasas MB, lo tienes hecho, almenos en mi caso, no fue así.

Bajo MB que sorprendentemente es corto. Avituallamiento, donde paro a rellenar bidones y como otro trozo de platano. No me entra nada más. Llevo un dolor de barriga impresionante…pero hay que aguantar.
Arranco de nuevo y más kilómetros de carretera con llaneo y/o falso llano. Así hasta Laruns, que si no recuerdo mal es donde nos desviamos para comenzar el Portalet. Paro a tomar un gel y encaro la subida. Los primeros kilómetros con porcentajes medios del 2-3%, los subo ligero. Aquí decido bajar algún piñon y me sigo sorprendiendo, porque a pesar de que voy cansado no voy mal. Pero inocente de mí de nuevo…cuando a los 4 o 5 kilometros el porcentaje sube, ahí empiezan a salir todos los males. Las piernas de repente, dicen basta y voy con un dolor de ‘posaderas’ importante. El sillín se me clava como cuchillos. Aquí es donde comencé a vivir la realidad. Cada kilometro era una losa. Además, están anunciados con postes, los kilómetros que te quedan para coronar y el porcentaje del siguiente kilometro. Buuuufff, voy hecho un fiasco. Sufro. Sufro muchísimo y me tengo que parar varias veces a respirar y dejar respirar a mi culo…jejeje. Muchas veces, pedaleo de pie, cosa que no me ayuda a rebajar cansancio de piernas.
Aún así, llego al avituallamiento, dejando la presa de Artouste a la izquierda. Impresiona ver como te acercas a semejante muro de hormigón. En el avituallamiento, decido parar un rato más de la cuenta, a pesar de que empiezo a vislumbrar que el tiempo de corte se me echa encima. Como un sándwich, a pesar de que en Artouste me había tomado un gel. Entablo conversación con un voluntario y me dice que ya solo quedan 9 kilometros, pero los mas duros…me entra el pánico y me desanimo.
Arranco y pasar cada kilometro se convierte en una odisea. El paisaje es espectacular, pero ves al fondo, muy al fondo, la carretera y se te hace un mundo… Un verdadero infierno lo que pasé en esos últimos kilómetros.
Aún así, consgio coronar Portalet. Vacío, muy vacío, y consciente de que no iba a llegar a meta a tiempo. Quedaba Hoz de Jaca y yo pasaba con sólo 10 minutos de margen el corte en el alto de Portalet.
Me vuelvo a poner el chubasquero y como llevado por los demonios me lanzo hacia abajo, con velocidades de 70-72 kilometros, tirando de freno. La gente te anima y eso te da un plus, para almenos seguir, hasta donde me cortasen.
Llego al desvió de Escarrilla, donde giras para hacer el ultimo escollo, Hoz de Jaca, pero me indican que siga por la carretera hacia Biescas. Momento de confusión, pero yo sigo. Un hombre me pregunta si vamos en tiempo para llegar a Sabiñanigo y le digo que no lo sé, que aun queda Hoz de Jaca y que yo lo veo difícil. Me dice, que Hoz de Jaca ya lo habíamos dejado atrás. Ahí entendí porque en el desvio nos dijeron que siguiéramos recto.
Bueno, ahí me desmoralizo, porque veo que no he podido completar la Quebrantahuesos pero decido tirar, al enganchar a un grupo con el que había rodad antes del MB. Un tramo de carretera, que tiene alguna tachuela y la ultima sorpresa. Te desvían para meterte un repecho de medio kilometro aproximadamente para bajar después hasta Sabiñanigo. Entramos en el pueblo. Bueno, almenos había llegado sobre la bici y dando pedales. Ahora la incertidumbre es si después de sumar 194 kilometros, tendría mi diploma y medalla.
Nada más entrar en el arco, cojo una coca cola y me tiro al césped. Escribo un wattsap al grupo que tenemos de QH, y vienen Joel, Toti y Fina. Me gritan….yo estaba en ese momento hablando con mi familia….emocionado, llorando, estaba vacio completamente.
Consigo incorporarme y me reuno con ellos en la carpa. Jordi y Joel, van a recoger su medalla y diploma. Han hecho tiempazo. Son unos campeones. Yo me quedo reponiendo liquidos y recuperando el aliento.
Vienen medalla en mano. Yo sigo con la incertidumbre de si estoy cortado o no. Joel me acompaña a por mi diploma. Digo mi nombre y efectivamente, mi diploma y mi medalla me esperan. Me emociono!! La verdad es que me queda la espina de los 6 kilometros de menos y el no haber hecho Hoz de Jaca, pero si no me hubiesen desviado, en Biescas me hubiesen cortado y hubiese llegado en autocar, así que hubiese sido más frustrante si cabe.
A partir de ahí, fotos, risas, emoción, a pesar del cansancio y de casi deambular por la zona. Recogemos, nos dirigimos al coche y hacia el apartamento. Ducha y salimos a cenar por Jaca. La verdad es que nos quedamos con las ganas de celebrarlo tomando algo, pero los cuerpos no estaban para mucha historia, así que nos fuimos a descansar.
Al día siguiente, nos levantamos sin despertador, recogimos y de vuelta paramos en un pueblo de Lleida, a comernos un buen entrecot. Nos lo habíamos ganado. Con los estómagos llenos, recorrimos los últimos kilómetros hasta casa. Dejo a Joel en casa y me voy para la mía, con ganas de ver a mi familia y en especial a mis sobrinos en los que pensé y me dieron fuerzas en los momentos más duros de la Quebrantahuesos.
#lovecycling
Avatar de Usuario
Charlie Dakota
Mensajes: 4459
Registrado: Mié Oct 10, 2012 11:04 pm
Ubicación: Sant Andreu del Palomar
Contactar:

Re: Quebrantahuesos 2015.

Mensaje por Charlie Dakota »

Felicidades Anzony, gran progreso el tuyo y todo espíritu de superación.

Me alegro mucho, champion!!!
Avatar de Usuario
manolito
Mensajes: 625
Registrado: Dom Nov 18, 2012 9:09 pm
Ubicación: Badalona
Contactar:

Re: Quebrantahuesos 2015.

Mensaje por manolito »

Felicitats!
Tens el què és més difícil d'aconseguir, 'el cap'.

Ja has vist que no sobra el 32 al MB, jo vaig pujar els quatre quilòmetres finals amb el 32 i algunes estones pedalant dret.
Avatar de Usuario
anzony
Mensajes: 1976
Registrado: Vie Nov 23, 2012 9:16 am
Ubicación: Badalona

Re: Quebrantahuesos 2015.

Mensaje por anzony »

manolito escribió:Felicitats!
Tens el què és més difícil d'aconseguir, 'el cap'.

Ja has vist que no sobra el 32 al MB, jo vaig pujar els quatre quilòmetres finals amb el 32 i algunes estones pedalant dret.


Tens tota la raó del món. El 32 em va venir de fabula al MB. Jo vaig pujar moltes estones pedalant dret. M'ajudava a donar descans i oxigenar per continuar. I com bé dius, em vaig enrecordar de tú. Sense el 32, hagués pujat MB caminant ;)

Aprofito per felicitar-te a tú tambè!!
#lovecycling
Avatar de Usuario
isie7e
Mensajes: 2479
Registrado: Sab Feb 04, 2012 7:18 pm
Ubicación: en la tierra media...

Mensaje por isie7e »

Con dos cojones! Muy bien cracks.
Imagen
Avatar de Usuario
Manu
Mensajes: 2513
Registrado: Dom Nov 11, 2012 5:11 pm

Re: Quebrantahuesos 2015.

Mensaje por Manu »

Enhorabuena Anzony,pedazo de aventura y pedazo de relato.No has escatimado en detalles !!!
Otra historia a la saca en tu CV :P
OpenMuntbikes+Tavascà++Selènika+Galzeran+Transmaresme+Montnegrebtt+Girona Mtb +Monegros+3h Resist Cerdan+CasiTransCatalunya16+Montserrat ALLmountain+Collsuspina+TuróFULLallmountain+Ultrabike Avent17+TransCat17+Mussara18+3Cims18+Premio Moskeroles 2018
Avatar de Usuario
Thrasher
Mensajes: 1787
Registrado: Sab May 10, 2014 3:23 pm
Ubicación: Bay Area of Santako

Re: Quebrantahuesos 2015.

Mensaje por Thrasher »

Pedazo de crónica, ha sido como hacer el recorrido contigo pero sin cansarse... :lol:

Enhorabuena por la rutaza, acabarla ya debe ser mucho.
Imagen Imagen Imagen Imagen
Avatar de Usuario
SergioCarbono
Mensajes: 8864
Registrado: Mié Feb 01, 2012 1:30 am
Ubicación: Montcada i Reixac
Contactar:

Re: Quebrantahuesos 2015.

Mensaje por SergioCarbono »

Como te dijo Lasdoceydiez no dejas de sorprenderos, sin estar al 100x100, sin haber podido entrenar como tenias planeado, vas a la QH y la haces.

El tiempo que tardaras y que no te dejaran completar esos últimos 6 km para mi no tiene ninguna importancia, si te hubiesen dejado pasar los habrías hecho también, 194 km y 3500 m de desnivel de flaca son muy duros de hacer y me parece Brutal que lo hicieras, el tiempo si entrenas mas tardas menos y si entrenas menos tardas más, no hay más historias.

Solo me queda felicitarte por conseguirlo y por la pedazo de crónica que has hecho que me ha hecho vivir la QH como si estuviese allí dándole a los pedales, creo que en algún momento hasta he dado alguna pedalada al aire desde mi sofá :lol: :lol: :lol: :lol:

Ahora descansa y después como todos los currelas ciclistas a buscar nuestro espacio para entrenar, para poder seguir disfrutando de este deporte que nos apasiona y de estos grandes momentos para recordar.

Grande Sr. ANTONIO !!!

Enhorabuena también a Toti, Joel y Manolito.
Imagen
Avatar de Usuario
Sergiomondraker
Mensajes: 1827
Registrado: Mar Oct 09, 2012 10:50 pm
Ubicación: Santa Coloma

Re: Quebrantahuesos 2015.

Mensaje por Sergiomondraker »

Que crónica tan bien detallada! Y Anzony, chapeau, pero mucho, muy chapeau; sin haber podido entrenar todo lo que tu quisieras, sin un bicicletón, y pam, quebrantahuesos al bolsillo. Esos números en carretera son números muy muy altos, y desde luego puedes sentirte orgulloso de haber llegado al final de esta marcha. Y lo mejor, que aun con el dolor de barriga, y con todo el sufrimiento, disfrutaste como el que más.

enhorabuena campeón! Y por supuesto, a Joel, Toti y Manel. Bravo nois.
¡Siempre Fuerte!
"Solo entiende mi locura quien comparte mi pasión"

Palabras mágicas: gas gas gas
Avatar de Usuario
InKiLiNo
Administrador del Sitio
Mensajes: 3036
Registrado: Sab Ene 28, 2012 10:11 am
Ubicación: Badalona
Contactar:

Re: Quebrantahuesos 2015.

Mensaje por InKiLiNo »

Emocionado después de leer tu pedazo de crónica y no tengo palabras para describir lo grande que eres y lo orgulloso que estoy de poder ser tu amigo, me han entrado muchas no, muchísimas ganas de hacer el año que vienen la Quebrantahuesos y a poder ser tener a tí de guía ;)
Empece a practicar ciclismo para adelgazar, ahora quiero adelgazar para practicar ciclismo.
Responder